Wanneer kan u naar de vrederechter voor een verzoening?

De Vrederechter is de rechter die het dichtst bij de mensen staat. Het is dus de meest toegankelijke rechter, die zich over heel wat menselijke conflicten moet buigen. Eén van de taken van de Vrederechter is om te proberen om partijen te verzoenen. Maar hoe gaat zoiets in zijn werk?

U kan pas een verzoening aanvragen bij de Vrederechter als u er zeker van bent dat het dossier tot zijn bevoegdheid behoort. Een Vrederechter kan niet tussenkomen in dossiers die eigenlijk door een andere rechtbank behandeld moeten worden. De Vrederechter is bevoegd voor alle dossiers met een waarde tot 5.000 EUR en voor een aantal specifieke zaken, zoals bijvoorbeeld huurdossiers, ongeacht hun waarde.

Vooraleer u een verzoening vraagt, moet u uw tegenpartij vooraf officieel in gebreke gesteld hebben. U moet aan de tegenpartij de kans gegeven hebben om alsnog vrijwillig het nodige te doen. Pas als een partij hier niet op ingaat of de ingebrekestelling negeert, kan u de verzoening vragen.

U vraagt een verzoening aan via een brief aan de Vrederechter. U vermeldt daarin al uw persoonlijk informatie (naam, adres, geboortedatum, geboorteplaats, nationaal nummer), de persoonlijke informatie van de andere partij, een korte toelichting van de situatie en een oplijsting van wat u eigenlijk wil bekomen. U kan deze brief afgeven op het Vredegerecht of per post versturen.

Als uw dossier aan de voorgenoemde voorwaarden voldoet, dan zal de Vrederechter een speciale verzoeningszitting organiseren. U wordt op die zitting uitgenodigd, samen met tegenpartij. Zo’n zitting heeft geen bindend karakter: als een tegenpartij niet komt opdagen, dan kan de Vrederechter daar niets aan doen of geen conclusies uit trekken. Hetzelfde geldt als partijen op de zitting geen akkoord kunnen vinden. De Vrederechter kan enkel zijn best doen om een akkoord te zoeken, maar hij heeft geen dwingende middelen ter beschikking om dat effectief te realiseren.

Een verzoening is gratis.

Disclaimer: deze bijdrage is een algemene bijdrage, die niet automatisch volledig van toepassing is op elke situatie. Concrete omstandigheden of hoedanigheden kunnen een andere aanpak vereisen.